Dylan's reisverslag

Hallo!!

Dylan heeft een verslag geschreven dat ook een beetje betrekking heeft tot mijn welzijn en daarom wil ik dit graag ook met jullie delen, ik kort hem alleen even een stukje in:


....'Gelukkig zijn er ook nog wel positieve kanten, zo is het eiland natuurlijk super mooi en ligt het strand drie minuten lopen van ons huisje. Heerlijk om naar toe te gaan op vrije dagen (als je daar tenminste tijd voor hebt). We hebben een hele aardig taxi chauffeur die ons overal heen brengt en met name op zaterdagavond naar Rodney Bay. De plaats waar je veilig uit kan gaan en waar veel hotels in de buurt liggen waardoor er best veel blanken zijn. Dat geeft toch een wat veiliger gevoel.
Ook zijn er twee Nederlanders bijgekomen die regelmatig mee gaan om te stappen en boodschappen te doen. Eindelijk twee mensen waar we onze frustraties mee kunnen delen en lol mee kunnen maken waardoor het internhuis een stuk gezelliger wordt. Het meest positieve wat we tot nu toe hebben gehoord is dat we dagpassen en dinerpassen kunnen aanvragen voor de drie Sandals Resorts. Dit houdt in dat we de hele dag op een van de resorts mogen verblijven en we ons mogen gedragen als gasten. Dat betekend lekker de hele dag in het zwembad liggen en onbeperkt eten en drinken. Daar kijken we nu al met zijn allen naar uit.

Ook nu hebben we al leuke dingen gedaan, zo zijn ik en Jarinke afgelopen zaterdag op een avond cruise gegaan. We hebben drie uur lang op zee gevaren en kregen hapjes en drankjes bij de prijs inbegrepen. Het mooiste van alles is dat ze vergeten zijn om met ons af te rekenen waardoor we de hele avond gratis van alles hebben genoten. Dat zijn nog eens mooie cruises!

Vandaag was het weer een mindere dag. Toen we opstonden had Jarinke heel erg last van blaasontsteking, zo erg dat ze nog geen tien seconden van de wc af kon. Hierdoor kon ze natuurlijk ook niet naar haar werk. Ik ben wel om negen uur naar mijn werk gegaan en heb gewerkt totdat ik een huilend telefoontje van Jarinke kreeg. Ze was naar de arts van het hotel geweest, die haar doorverwees naar ziekenhuis in Castries. Toen heeft Jarinke gevraagd of ze niet naar de dokter kon in Castries aangezien het US$140 was om naar het ziekenhuis te gaan. De arts verwees haar daarom door naar de dokter in Castries. Sandals regelde een taxi die ze gelukkig niet hoefde te betalen. Omdat Jarinke alleen moest en niemand in deze hele organisatie met haar mee wilde, heb ik toestemming gevraagd aan mijn manager om met haar mee te gaan. Aangezien het niet veilig is om alleen naar Castries te gaan en Jarinke heel veel pijn had wilde ik graag met haar mee.

Bij de “dokterspraktijk” aangekomen werden we niet echt gerustgesteld, het zag er nog al houtje-touwtje uit; 6 tuinstoelen en een verrot bankje in de “wachtkamer”. De assistente vroeg, al kauwgom-kauwend, naar Jarinke’s gegevens die ze vervolgens op een post-it schreef aangezien ze geen computer hadden. Na enkele minuten wachten mocht Jarinke naar binnen. Wat hier gebeurde… geen idee, maar ze kwam er al levend en wel weer uit met een papiertje met krabbeltjes erop. Het bleek dat haar linker nier ook geïnfecteerd was en dit betekend zwaardere medicatie. We zijn dus gelijk naar de apotheek gelopen om de medicatie op te halen, wat weer lekker Caribisch lang duurde. Ondertussen moest Jarinke super nodig naar de WC (alweer) en zijn we bij Domino’s naar binnen gegaan. Jarinke trakteerde me op Cheesy Bread omdat ik helemaal met haar mee ben gegaan! Toen probeerde Jarinke de taxi te bellen, die op ons zou wachten totdat we klaar waren. Na meer dan anderhalfuur wachten, bellen en nog meer wachten (terwijl Jarinke weer super nodig naar de wc moest) zijn we naar de halte van de staffbus gelopen aangezien onze trainingsmanager had bevestigd dat er een bus zou komen. Echter deze bus kwam ook niet opdagen waardoor we genoodzaakt waren om onze vaste taxichauffeur te bellen. Die was zijn band aan het verwisselen waardoor we nog een kwartier moesten wachten. Toen Jarinke het helemaal had gehad belde ze nog een keer naar de andere taxichauffeur die eindelijk zijn telefoon opnam en ons op kwam halen. Hij beweerde dat zijn telefoon niet was overgegaan ondanks dat we meer dan 8x met beide mobieltjes hadden gebeld. Hij is volgens ons gewoon andere klanten op gaan halen.
Na een heftig gesprek met de taxichauffeur over hoe hij ons heeft achtergelaten in de stad, kwamen we eindelijk weer op het resort terug. Jarinke is gelijk naar het huisje gegaan (naar de wc) en ik ben weer aan het werk gegaan.

Nu ben ik eindelijk klaar met werken en heb dit verslag getypt nu is het weer tijd om te koken, strijken, wassen en naar bed te gaan. Hopelijk gaat het snel weer goed met Jarinke en kunnen we zo snel mogelijk de dagpassen aanvragen om een dagje te relaxen.'

Lieve groetjes van Dylan en mij aan iedereen in NL en ik hoop dat daar ook alles goed gaat ondanks de sneeuw etc.! xx