Aftellen tot de vakantie dan maar...

Zo dan, eindelijk weer eens tijd om een reisverslag te schrijven (op werk uiteraard).

Om gelijk maar met de deur in huis te vallen: ik weet nu dat deze stage me nog niet veel goeds heeft gebracht en ik weet nu ook dat dat de volgende 3 (laatste) maanden ook niet gaat gebeuren.

Op het werk is er niet veel veranderd. Ik heb 1 leuke dag gehad waarbij er heel weinig personeel was en ik daardoor de set-up voor het diner mocht doen op een speciale locatie. De bruid en bruidegom waren heel erg enthousiast over de tafelsetting en hebben mij hierdoor mede-genoemd in een review (the girl who’s name we don’t remember, haha). Ik heb ook een hele moeilijke naam. Maargoed, dat is wel mijn hoogte punt geweest in weddings. Verder ben ik meer een secretaresse geworden. Ik neem de telefoon op, laat berichten achter, bel mensen op, check informatie, check mail, sta mensen te woord, doe de aankomstbrieven en maak zo nu en dan iets op de computer. Verder kom ik ongeveer niet de office uit en word ik vaak behandeld als een hond. Maargoed, dat is blijkbaar normaal bij stagaires wordt mij constant verteld. Ik trek me er verder weinig van aan en doe wat mij gevraagd word. Ik denk alleen elke keer; in 3 weken ben ik hier toch weg en kan ik naar Sales. Daar had ik echt zin in.

Maar natuurlijk moest er weer iets fout gaan. Ik ben een paar dagen geleden verteld dat ik niet naar Sales hoor te gaan. Ik heb hen uitgelegd dat ik gesolliciteerd heb op Weddings en Sales en dat dat toch echt mijn volgende afdeling moet zijn. 1 dag later werd ik bij onze trainingsmanager geroepen om te komen praten: Ik mag niet naar Sales aangezien ik een relatie heb met Dylan. Het is ‘company policy’ dat er geen relaties op de werkvloer mogen. Oftewel: Dylan moet weg bij Sales of ik naar een andere afdeling. Dat was echt een klap in mijn gezicht. Komen ze nu mee!! Ze wisten dat we een relatie hadden toen we aangenomen werden.
Ik had me ten eerste heel erg verheugd om naar Sales te gaan en ten tweede; de reden waarom ik heb gesolliciteerd voor Sandals was omdat ik graag naar Weddings wilde en Sales was een bijkomstigheid. Nu Weddings tegen bleek te vallen had ik al mijn hoop gevestigd op Sales. Dit zijn de enige 2 afdelingen in een hotel die niet alleen met hotelonderwijs hebben te maken, maar ook met evenementen (wat ik graag wil doen).
Onze relatie staat nu even in de weg. Dubio: Ik kan niet mijn ervaring op doen die ik zo graag wilde of Dylan die het hartstikke naar zijn zin heeft bij Sales zou weg moeten. Dat laatste zou ik heel zonde voor hem vinden. Dus, ik mocht een andere afdeling kiezen. Tegen mijn zin in ga ik nu bij de giftshop/duty free shop werken, aangezien ik daar toch al ervaring mee heb. De andere afdelingen leken me helemaal niks, dus dit is nog het beste dat ik eruit kan halen.

Ik zit nu bijna op de helft (nog 3 weken) en dan gaan we heerlijk een weekje weg van de sleur en het gezeik over regels van het hotel. Een 5 sterren hotel in Rodney Bay (St. Lucia). Gezellig, samen met mama en Marijn. Wat was ik blij toen ik hoorde dat mijn lieve broertje ook mee komt!
Al die tijd hebben mama, Dylan en Marijn in een complot gezeten om het geheim te houden.. En iedereen die mij kent die weet dat het heel moeilijk is om dingen geheim te houden voor mij haha, aangezien ik nogal nieuwsgierig ben. Dylan heeft het al die tijd (vanaf Schiphol) volgehouden om mij in de waan te laten dat alleen mama kwam. Doormiddel van stiekem gesms met mama, heeft hij mij ervan moeten weerhouden dingen voor drie personen te organiseren.
Dylan en ik zullen de eerste 4 nachten in hetzelfde hotel verblijven als mama en Marijn, die daar 7 nachten zullen verblijven. Het is een all-inclusive hotel, dus wij gaan eens even lekker genieten en de rollen omdraaien.

Verder hebben we een heerlijk paasweekend achter de rug. Vrijdags hebben we op het strand gerelaxed met BBQ en drank uiteraard. En we hebben met z’n allen heel erg ons best gedaan om een dagpas te krijgen voor paas-maandag bij Sandals Grande. Uiteindelijk op de ochtend zelf permissie gekregen om te gaan. Het eerste uur leek alles hartstikke mooi en we waren met z’n 4en super blij (Milou, Jamie, Dylan en ik), tot het ging regenen. Ja hoor, de enige dag tijdens ons verblijf tot nu toe regent het de HELE dag. Tijdens 1 droog maar bewolkt momentje zijn we op de yetski’s gegaan. 2 Yetski’s: Jamie en ik, en Milou en Dylan. Met ongeveer 70 km/u over het water ‘gevlogen’. Heerlijk, kreeg er echt een spontane glimlach van op mijn gezicht. Kan niet wachten om dit samen met mama en Marijn te doen!
De rest van de dag was toch een beetje teleurstellend aangezien het eten geen 5-sterren kwaliteit was en de service helemaal te wensen over liet. Hier zullen we ook nog een brief over schrijven aan de General Manager van de 3 hotels. We hadden besloten om ons diner in de ‘pub’ te houden. Het voorgerecht was al niet veel bijzonders. Toen ik en Dylan door ontbreken van de eend een ander gerecht moesten kiezen, kozen we voor de chicken curry. Deze was niet te eten. Er was geen saus en de kip was droog. We hebben het beide niet opgegeten. Toen de serveerster onze borden kwam halen en we zeiden dat we het niet lekker vonden en dat we het allebei niet op hadden gegeten zei ze; alright en liep ze weg. Ze wisten ook dat we interns waren, en we denken dat het daar ook deels aan heeft gelegen. Toch jammer, want wij betalen ook gewoon voor zo’n pas. Uiteindelijk hebben we het met z’n allen er toch een gezellig dagje van gemaakt.

Nu is het aftellen naar de vakantie begonnen… Nog 20 nachtjes te gaan…

Liefs Jarinke